O tej książce będzie głośno, mówili. Będzie zabawna i ciekawa, mówili. A mówili dużo, często, przyciągali wzrok okładką i niebagatelnym opisem. To ponoć debiut 2019 roku, autorka porównywana do Jojo Moyes. Czy to wszystko prawda? Tak! Podpisuję się pod tym rękami i nogami!

O tej książce było głośno zanim w ogóle zobaczyliśmy okładkę. Instagram i blogerski światek od miesiąca nie mówią o niczym innym jak o debiucie właściwie jednej z nas. Wiele osób marzy o takim sukcesie – własna książka, doceniona w konkursie, wydana, którą można dotknąć, zważyć w dłoniach.

Sytuacja zmusiła mnie rzucić wszystko i przeczytać właśnie tę książkę i powiem szczerze, że jestem naprawdę zadowolona z lektury. Ostatnie strony właściwie przykuły mnie do siebie i nie byłam w stanie się oderwać. Ciekawie skonstruowana historia, chociaż na dosyć prostym schemacie, a przede wszystkim – realni bohaterowie, którzy zachowują się racjonalnie. A to niestety w książkach często po prostu rzadkość.

Uwielbiam wszelakiego rodzaju medyczne książki, seriale i filmy. Mimo już nieco tasiemcowego charakteru i coraz głupszej fabuły ciągle oglądam Chirurgów, a książki Thorwalda i jemu podobnych pochłaniam tonami. O pielęgniarkach jednak nie czytałam jeszcze nic, a tak się składa, że ostatnio dużo się o tym zawodzie mówiło, zwłaszcza w aspekcie niedocenienia. Więc jak to jest?

Kruki to ptaki dosyć tajemnicze, kojarzone z niezbyt dobrymi wiadomościami i polem bitwy nad którym unoszą się ich czarne sylwetki. Co tak naprawdę wiemy o tych ptakach? Przyznam szczerze, że ja niewiele, dlatego postanowiłam sięgnąć po książkę Christophera Skaife, który jest strażnikiem kruków w londyńskim Tower. Legenda głosi, że jeśli kruki opuszczą to miejsce to Wielka Brytania upadnie.