Bez reszty – Wojtek Miłoszewski
Zainteresowała mnie ta książka przez wzgląd na tematykę, ale również na Kraków. I wiele osób potem ją chwaliło, że taka fajna. A ja do grona entuzjastów najzwyczajniej w świecie nie dołączę. Stałam się wybredna, ale mnie się nie podobało – za niedopracowane to było, za naciągane, za udziwnione. Już spieszę z wyjaśnieniem dlaczego tak sądzę.
Stowarzyszenie leworęcznych – Håkan Nesser
Kiedy na okładce pojawia się informacja, że książka pochodzi z czarnej serii to wierzę, że to będzie coś super. Morderstwo sprzed lat, dziwaczny Klub Leworęcznych, zainteresowało mnie to. I szybko się okazało, że dużo jest gadania w tej książce o wielu sprawach, a śledztwo tak naprawdę zeszło na dalszy plan. A szkoda, bo książka wydawała się naprawdę fenomenalna.
Z zimnym sercem – Caz Frear
Nie wiem czy pamiętacie, ale oszalałam na punkcie Słodkich kłamstw. Moim zdaniem to naprawdę dobry kryminał, więc z radością sięgnęłam po Z zimnym sercem. I chociaż ta książka również mi się podobała, to zdecydowanie nie tak bardzo jak poprzednia.
Żebrząc o śmierć – Graham Masterton
Zapowiadało się naprawdę ciekawie – ktoś morduje bezdomnych przewiercając im rdzeń kręgowy wiertarką. Potem okazało się, że to 10 tom, a mnie najzwyczajniej w świecie poirytowała główna bohaterka. I nagle stało się jasne, że ja się z tą książką nie polubię.
Chemia śmierci – Simon Beckett
Kiedy przeczytałam fabułę uznałam – o tak! Kiedy dowiedziałam się, że to wznowienie pomyślałam – o nie! Jednak moje obawy były zbyteczne. Bardzo dobrze, że Wydawnictwo Czarna Owca zdecydowało się przywrócić tę książkę, bo moim zdaniem Chemia śmierci jest po prostu świetna. To naprawdę brudny, mocny kryminał, który trzyma w napięciu do ostatniej kartki.
Zamiana – Beth O’Leary
Po Współlokatorach, którzy bardzo mi się podobali nie mogłam doczekać się Zamiany. Chciałam znowu przeczytać coś lekkiego, przyjemnego i zatopić się w niezobowiązującej, ale dobrej książce. I Zamiana właśnie taka była. Bawiłam się dobrze, historia była ciekawa, lekka i bardzo przyjemna.
Uczniowie Hippokratesa. Doktor Bogumił – Ałbena Grabowska
Nie przepadam za powieściami obyczajowymi, ale za to kocham wszystko, co związane z medycyną. Uwielbiam tego typu książki, chociaż czytam ich ostatnio zdecydowanie za mało. Sądziłam, że Uczniowie Hipokratesa mogą być ciekawym połączeniem, ale nie byłam przekonana, że udanym. A jednak mile się zaskoczyłam i to była naprawdę przyjemna lektura.
Wdowa – Fiona Barton
Bardzo lubię Fionę Barton. Moim zdaniem ma lekkie, bardzo przyjemne pióro, które sprawia, że przedstawiona przez nią historia jest po prostu bardzo ciekawa. Wdowa jest pierwszą częścią rozpoczynającą cykl o reporterce Kate Waters, a ja przeczytałam dwie kolejne i byłam zachwycona. Chciałam zatem przekonać się, czy pierwsza będzie tak samo ciekawa. Niestety, zdecydowanie jest to najsłabsza książka Barton.
Rytuał – Greta Drawska
Słyszałam naprawdę bardzo wiele dobrych opinii o tej książce – że to udany debiut, ciekawa książka, solidny kryminał. Moim zdaniem jest to jednak książka dosyć delikatna jak na ten gatunek. Zagadka, która na początku wydaje się być świetna – z każdą stroną umiera coraz bardziej.
Cyberpunk – Andrzej Ziemiański
Dawno już nie czytałam książki fantasy, a za science-fiction nie przepadam. Jednak kiedy miesza się te gatunki z kryminałem, to ja nie mogę przejść obok tego obojętnie. Bez wahania więc sięgnęłam po Cyberpunk i mimo, że świat nie został jakoś fajnie przedstawiony, to ja jestem bardzo zadowolona z lektury.