Złe uczynki – Lucinda Berry
Kiedy zaczęłam słuchać audiobooka tej książki fabuła coś mi przypominała. Zaginione dziewczyny traktują o podobnej, prawdziwej historii. Tutaj Berry potraktowała sprawę mocno fabularnie, nadała jej odpowiedniego tempa, wprowadziła zagadkę i napięcie. I zrobiła to tak dobrze, że książka wywarła na mnie ogromne wrażenie.
Nigdy – Ken Follet
Follet znany jest z tego, że pisze monumenty – powieści, które mocno zatopione są w historii, socjologii i ekonomii, które objętościowo porażają. Jego chyba najbardziej znane, trzytomowe dzieło Filary Ziemi są uznawane za literaturę już wręcz kultową. Tym razem jednak Wydawca kusi nas czymś innym. Thriller polityczny, współczesny, nawiązujący do tego, co mogłoby się wydarzyć. I muszę przyznać, że poruszyła mnie ta książka i jestem zadowolona z lektury. Chociaż niewiele tutaj elementów thrillera.
Akwitania – Eva Garcia Saenz De Urturi
Po świetnej Trylogii Białego Miasta nie mogłam sobie odmówić książki tej autorki. Urzekła mnie, więc chciałam spróbować czegoś innego. I chociaż nie było to tak dobre jak się spodziewałam, to spędziłam miło czas przy tej książce i nie żałuję lektury. Nie było to jednak nic nadzwyczajnego.
Zaraza, czyli co ja mam o tym myśleć?
No i co ja mam teraz pomyśleć i napisać? Byłam zadowolona z książek o Igorze Brudnym pomimo jakiś tam drobnych wątpliwości czy przekombinowanych zakończeń. Sięgałam po inne książki Piotrowskiego i mnie nie przekonywały. Nie wyobrażałam sobie jednak nie kontynuować dalszej przygody z Brudnym i mimo, że Zaraza nie za bardzo mi się spodobała, to nadal wiem, że i tak przeczytam kolejną. Brudny to Brudny i chyba wciąż będę chciała wiedzieć co u niego.
Pies 2 nie tak dobry jak Pies. Czemu zmieniłam zdanie?
Pamiętam, że po poprzedniej części byłam zachwycona. Mogłam podejrzeć pracę policji od tej drugiej strony. To całe rzesze ludzi, którzy musza użerać się z patologią, okropnymi ludźmi i systemem, który nie działa. Jednak kiedy zaczęłam czytać kolejną część – już nie było tak fajnie. Myślę, że książce Pies 2 przysłużył się audiobook i w takiej formie byłaby naprawdę świetna. Do czytania jednak niestety taka nie była.
Jedno małe poświęcenie – ile jesteś w stanie oddać dla drugiej osoby?
To trudne pytanie i moim zdaniem pozostające bez konkretnej odpowiedzi. Wszystko zależy od momentu i faktycznie tego, co poświęcenie będzie oznaczało. Książka Jedno małe poświęcenie przyciągnęła mnie do siebie i nie chciała puścić, pomimo, że nie do końca wszystkie elementy mi w niej zagrały. I chociaż generalnie jestem zadowolona z lektury, to do wielu rzeczy mogłabym się przyczepić.
Powieść kryminalna o 1794 roku. Jak mogłabym nie polecić?
Muszę przyznać, że poprzednia część, czyli 1793 zrobiła na mnie ogromne wrażenie. I spodziewałam się w kolejnej dostać trochę podobnych rzeczy. Nie do końca tak się stało, ale wciąż jestem tą książką zachwycona i mogę polecać z czystym sumieniem. Co więc się zmieniło w 1794 i dlaczego wciąż mi się podoba?
Jak nagle przepadłam dla Mojej kuzynki Racheli.
Dawno czytałam Rebekę Daphne du Maurier i byłam zachwycona. Nie jest to taki klasyczny thriller, ale raczej literatura piękna, powieść z jego elementami. Z radością więc postanowiłam sięgnąć i po Moją kuzynkę Rachelę. I muszę przyznać, że przykucie do łóżka nie mogło zdarzyć się dla tej książki w lepszym momencie. Leżałam i czytałam – całymi popołudniami, wprost nie mogąc się oderwać.
Arsène Lupin i tajemnica wydrążonej iglicy – sprawdzam!
I o co tyle krzyku, pomyślałam, kiedy na Netflixie pojawił się serial i wszyscy zaczęli się nim zachwycać. Potem przyszła do mnie informacja, że powstał na podstawie książki i postanowiłam spróbować coś przeczytać. Nie byłabym sobą gdyby się nie okazało, że zaczęłam jak zwykle od którejś części z kolei. Mimo to nie było mi trudno wejść w fabułę. I chociaż książka mnie nie porwała, to spędziłam przy niej miło czas. Myślę, że to głównie przez to, że po prostu ją przesłuchałam.
Ostatnia w tym roku książka z serii Zrozum, czyli ” To nie przystoi!”
Seria Zrozum od Wydawnictwa Poznańskiego ma w moim sercu naprawdę specjalne miejsce. Lubię książki popularno-naukowe i cenię sobie w nich to, że można z nich bardzo wiele wyłuskać nowych informacji. Ostatnia książka tego roku jednak nie do końca mnie porwała. Miałam wrażenie trochę mijania się z tematem.