„Galileusz. Heretyk, który poruszył wszechświat” – Mario Livio
Nie czytam biografii. Zwykle. Jednak tym razem się skusiłam i muszę przyznać, że nie żałuję. A czy przeczytałabym ponownie? Chyba nie, bo efektu wow mi zabrakło przy tej książce, ale co się dowiedziałam ciekawego to moje.
Wołyńska gra – Justyna Białowąs
Przekonała mnie przepiękna, kwiatowa okładka, intrygująca karta damy i słowa, że to najlepszy debiut tego roku. Sprawdziłam i chociaż może jest to zdanie na wyrost, to książka jest pod względem wartości historycznej i społecznej całkiem niezła. Kryminału za to tutaj niewiele.
Jeździec bez głowy. Co o ciele wiedzieli ludzie średniowiecza? – Jack Hartnell
Książki z serii Zrozum bardzo lubię. Zawsze dostarczają mi sporą dawkę wiedzy. Jeśli przy tym są łatwe w odbiorze to już w ogóle jestem zadowolona. Z tym drugim jest różnie – jedne są bardziej naukowe inne mniej. Jeśli chodzi o Jeźdźca bez głowy to była to naprawdę ciekawa i wciągająca książka.
Lato utraconych – Anna Kańtoch
Przeżyłam fascynację tą autorką kiedy przeczytałam Wiosnę zaginionych. Wiedziałam, że na pewno będę chciała zagłębić się w tę serię jeszcze raz, więc bez żadnych oporów sięgnęłam po Lato. I muszę przyznać, że nie dość, że się nie zawiodłam, to jeszcze spędziłam z tą lekturą naprawdę dobry czas. A książki zdecydowanie można czytać nie po kolei, co bywa atutem w przypadku serii.
Miasto szpiegów – Marek Krajewski
Z twórczością Krajewskiego nie miałam wcześniej do czynienia, więc postanowiłam spróbować. I jak to ja zaczęłam od trzeciej części, ale zupełnie świadomie. Wiedziałam, że można te książki czytać oddzielnie i chciałam sprawdzić, czy na pewno tak jest. Zgadzam się z tym, chociaż początkowa ilość bohaterów trochę mnie przeraziła.
Córy ziemi – Alaitz Leceaga
Kiedy tylko skojarzyłam nazwisko autorki z książką Las zna twoje imię wiedziałam, że muszę przeczytać jej kolejną książkę. I chociaż nie zaparła mi tchu tak jak poprzednia, to bardzo mi się podobała i serdecznie ją polecam. Jest tutaj tajemnica, dreszcz emocji, niepokoju, trupy wypadające z rodzinnej szafy i ciekawa fabuła. Do tego szczypta magii i macie oto powieść z mocnym elementem thrillera.
Pogrzebani – Greg Buchanan
Są takie książki, które nas do siebie przyciągają, a potem okazuje się, że kompletnie nam z nimi nie po drodze. I chociaż wydają się całkiem w porządku, to w ostatecznym rozrachunku nie jesteśmy zadowoleni. Miałam tak właśnie z Pogrzebanymi. Nie porwała mnie ta książka, a wręcz od siebie odrzuciła.
Zakazany owoc – Jojo Moyes
Zawsze jej książki czytam, bo uważam ją za naprawdę dobrą autorkę. To przyjemne lektury – czasem mniej lub bardziej udane, ale niosące ze sobą konkretną dawkę emocji, ciekawej opowieści i barwnych bohaterów. Wznowienia zawsze są nieco gorsze od nowości, bo widać jeszcze nie do końca dopracowany warsztat i nieco mniejsze doświadczenie. Jednak Zakazany owoc skradł moje serce i bardzo przemówiła do mnie ta historia.
Towarzyszu mój – Julija Jakowlewa
Okładka nawiązująca do socjalizmu tak bardzo, że już z samego patrzenia czuć ten niesamowity klimat, historia, która ma układać się w ciekawą zagadkę i problemy z władzą i pochodzeniem głównego śledczego. Liczyłam na coś, co swoim rosyjskim, pełnym absurdów i socjalistycznych czystek klimacie mnie urzeknie, a dostałam coś, co nie do końca potrafię zdefiniować. I nie, nie do końca mi się to podobało.
Miasto z mgły – Carlos Ruiz Zafón
Uwielbiam tego autora. Był moim wprowadzeniem do świata książek, nauczył mnie co to dobra powieść podszyta tajemnicą. I było mi okropnie żal kiedy okazało się, że autor zmarł po walce z chorobą. Na szczęście po raz ostatni, choć na krótko mogę zanurzyć się w jego świecie. I nie jest to tylko hołd wydawnictwa dla pisarza – to sam pisarz przeczuwając koniec chciał podzielić się z czytelnikiem czymś jeszcze.