Dzisiaj swoją premierę ma wyjątkowa dla mnie książka Dżentelmen w Moskwie. Z tej okazji mam dla Was 8 powodów dla których warto ją przeczytać. A raczej jak w sądzie 8 powodów i powódek, którzy Wam ją polecą – bo powodów podają o wiele więcej.

1. Maobmaze

Dżentelmen w Moskwie to cudowna historia, napisana pięknym językiem. Glowny bohater skradł moje serce! Pomimo tego, że został pozbawiony wszystkiego co do tej pory sprawiało mu przyjemność, pozostał dżentelmenem w najczystszej postaci. Bez względu na okoliczności zawsze pokazywał się z najlepszej strony.

Polecam tę książkę z całego serca! Ciekawa fabuła, cudownie wykreowani bohaterowie i piękna okładka- to wszystko sprawia, że Dżentelmena w Moskwie czyta się z przyjemnością.

2. Mieszkająca między literkami 

Sięgając po książke Dżentelem w Moskwie miałam małe obawy czy podołam, czy zrozumiem czy przeczytam? Wyszło, że były bezpodstawne, ponieważ książkajest napisana  tak pięknym, aczkolwiek łatwym do zrozumienia językiem, że magia słów przenosi nas w tamten okres czasu, aby przeżyć każdą chwilę u boku głównego bohatera. Napomknę, że główny bohater to taki pokrój osób, które uwielbia się już od pierwszych stron nowej powieści. Otwarty, serdeczny, dobroduszny, pomocny, obeznany w wielu kwestiach życia, dżentelmen w każdym najmniejszym calu. Według mnie warto przeczytać tę książke głównie dlatego, aby zrozumieć i zauważyć, że małe rzeczy mogą przynieść nam o wiele więcej radości z życia niż te wielkie, które często są cieżko osiągalne. Ale i możemy dowiedzieć się co nieco z histroii Rosji, wspaniałych potraw czy wykwintnych win. Jednym zdaniem, polecam książke tego autora, dzięki której poszerzycie swoje horyzonty i to w niejednym kierunku.

3. Gosia z bloga wyznaniaksiazkoholiczki

Życiem rządzą przypadki. Właśnie z powodu jednego z nich trafił do mnie „Dżentelmen w Moskwie”. Zaczynałam czytać nie mając większych wymagań. To, co otrzymałam, przerosło moje najśmielsze oczekiwania. Powieść jest pełna inteligentnego poczucia humoru – nie są to żarty wywołujące głośny, niepohamowany śmiech, raczej takie, które pozostawią na ustach czytelnika wyraz czystej satysfakcji. Autor bawi się z nami niedopowiedzeniami, pozwala łączyć ze sobą fakty, pozostawia dowolność interpretacji niektórych wydarzeń, używając licznych metafor. Mnogość nawiązań do świata kultury i sztuki zadowoli nawet najbardziej wymagających, innych skłoni do przestudiowania podjętych w dyskusjach tematów. Towles wcale nie wpuszcza nas do głowy głównego bohatera – pozwala jedynie obserwować jego czyny, od czasu do czasu rzucając uwagę pozostawiającą wiele pytań. Do samego końca nie wiedziałam, o czym tak naprawdę jest ta powieść. Dopiero w momencie przeczytania zakończenia uświadomiłam sobie, jak bardzo przemyślane było każde wydarzenie, zdanie, pojawiający się na chwilę bohater. Niespodziewanie najnowsza powieść Amora Towlesa okazała się jedną z najlepszych książek, które czytałam, nie tylko w tym roku. Osadzona w ciekawych czasach historia Rostowa skłoniła mnie do myślenia, wrócę do niej nie raz. Jestem pewna, że każde kolejne spotkanie z tą książką pozwoli mi odkryć w niej coś nowego. Polecam!

4. Marta bibliofilembyc

Dżentelmen w Moskwie budzi podziw swoim klimatem, językiem, kreacją bohaterów, subtelnym humorem. Chociaż akcja dzieje się w czasach po upadku caratu i dojściu do władzy bolszewików, ta powieść ma w sobie wiele z Tołstoja i innych mistrzów rosyjskiej literatury. Dla miłośników Rosji to lektura obowiązkowa. Dla mnie to najlepsza książka, jaką przeczytałam w tym roku!

5. She volf czyta

Jeśli czytacie książki dla czegoś więcej niż kolejna recenzja, jeśli czytacie je nie dlatego, że wszyscy inni to robią, jeśli książka to dla was coś więcej niż element bookstagramowej czy blogowej przygody, jeśli w książce szukacie piękna klasycznej literatury, jeśli chcecie choć na chwilę wejść do tego niesamowitego świata, o którym mam wrażenie, że kompletnie zapomnieliśmy w tym szaleńczym biegu jakim jest nasze życie, to jest to książka dla Was. Ja wiem, że do Dżentelmena w Moskwie wrócę jeszcze nie raz i nie dwa, z kubkiem gorącej herbaty i słonymi paluszkami.

6. Beata Kobiela 

Dżentelmen w Moskwie to opowieść niezwykła. Wręcz magiczna. Autor porwał mnie w zupełnie inny, ale jakże bliski świat. Ta opowieść ma taki specyficzny klimat. Czytasz i marzysz aby ta historia się nigdy nie kończyła… bo chcesz tam być, w tym małym świecie razem z bohaterami. Jeśli naprawdę chcecie oderwać się od codzienności, polecam Wam to dzieło! Tak dzieło! Odkrycie tego roku.

7. Ver reads

W Dżentelmenie w Moskwie najbardziej urzekło mnie zobrazowanie, w jaki sposób człowiek potrafi całkowicie przewartościować swoje życie. Hrabia został zmuszony do zrezygnowania z codziennych wygód, które do tej pory wydawały mu się wręcz niezbędne do życia. Jednak mimo wszystko znakomicie odnalazł się w nowym otoczeniu, a jednocześnie nie stracił pogody ducha, nie zatracił samego siebie. Jak wspomniał „… ostatecznie to właśnie niewygody okazały się dla mnie najważniejsze”, co moim zdaniem jest idealnym podsumowaniem całej książki. Ukazuje, że pomimo przeciwności losu można pozostać sobą i, co najważniejsze, najzwyczajniej być szczęśliwym.

8. Ja

Nie miałam złudzeń, że Dżentelmen w Moskwie będzie powieścią, która skradnie moje serce. Wiedziałam to już od pierwszej strony. Genialny, pełen uroku osobistego i dobrych manier hrabia Rostow stał się dla mnie niemalże przyjacielem. Po prostu musicie przeczytać tę książkę! To prawdziwa gratka dla tych, którzy lubią klasyczną rosyjską literaturę i klimat Grand Budapest Hotel tylko w bardziej poważnym wydaniu.

Jeśli ciagle zastanawiacie się czy warto sięgnąć po tę książkę to powiem Wam na koniec, że nie pożałujecie. Jeśli nie zadowoli Was treść, to z pewnością zrobi go przepiękna, złota okładka.

Dziękuję wszystkim, którzy zechcieli podzielić się z nami swoimi przemyśleniami dotyczącymi książki! Jesteście nieocenieni.

Premiera już dzisiaj, więc pędźcie do księgarni!

Książka Eat pretty kurzyła się na mojej półce już od dłuższego czasu, jednak moje problemy z cerą przyspieszyły sięgniecie po nią. Przeczytałam całkiem sporo książek o dobrej diecie, która ma mieć zbawienny wpływ na mój organizm. Nie jestem człowiekiem odżywiającym się mega zdrowo (chociaż niezdrowo bardzo też nie), ale czasem staram się trochę zmienić swoj styl życia.

Piękna dieta i piękne wydanie. 

Eat pretty Jolene Hart to przede wszystkim pięknie wydana książka – mnóstwo kwiatów, piękna wyściółka i okładka przypominająca wiosenny ogród. Lubię też ten trochę zbliżony do kwadratu format. Cała szata graficzna zdecydowanie do mnie przemówiła – lubię takie niby ręczne obrazki, proste kwiaty i pastele. Wiele porad znalazło się w osobnych, estetycznych ramkach, a kartki były nieco grubsze niż normalnie. Po prostu cud miód i orzeszki!

Sama Jolene zna się na tym, co pisze. Dieta, którą opracowała została oparta o jej własne doświadczenia. Jako redaktorka w magazynie urodowym miała bardzo złą cerę, która nie była jej wizytówką. Postanowiła zmienić nieco swoje życie i wprowadziła zmiany do diety.

No to z czego muszę znowu zrezygnować? 

Nauczyłam się już, aby nie brać każdej takiej diety w całości, a wybierać to, co dla mnie dobre (oczywiście w granicach rozsądku). Nie oznacza to, że skoro ktoś nakazuje mi nie jeść słodyczy, fast foodów i przetworzonej żywności, to rezygnuję wybiórczo z hamburgera, konserw i batoników, ale czekoladę i frytki zostawiam. Racjonalnie staram się podchodzić do wszystkiego i pozwalam sobie czasem (to znaczy raz w miesiącu) lekko zgrzeszyć. Kiedy więc przeczytałam w Eat pretty, że mięso to zło postanowiłam pominąć ten fakt, ponieważ ile dietetyków tyle opinii. Niektórzy uważają mięso za niezbędne do prawidłowego rozwoju, inni, że jest szkodliwe, a jeszcze inni odmawiają go z przyczyn ideologicznych. Skoro tyle jest opinii ja stosuję się do własnej i jem mięso, szanując tych, którzy tego nie robią. Nie postanowiłam też wprowadzić do diety wszystkiego, co proponowała Jolene, ale zaznaczyłam całkiem sporo stron, do których się zastosuję.

Z czym to się je?

Książka podzielona jest na kilka rozdziałów. Najpierw przekonacie się co Wam szkodzi i jak niektóre produkty działają na nasz organizm – i pozytywnie i negatywnie. Następnie autorka przeprowadzi Was przez kilka prostych tabel z ważnymi informacjami dotyczącymi tego co jesz. Wreszcie traficie na najbardziej rozbudowaną i chyba najważniejszą część – pory roku. Tam znajdziecie opis każdej z nich, na jakie części naszego organizmu powinniśmy zwrócić szczególną uwagę i jakie produkty sezonowe należy w tym czasie jeść. Jest tego mnóstwo – od egzotycznych rzeczy o których nawet nie słyszałam, przez typowo wegańskie aż do zwykłych, które w Polsce są łatwo dostępne i zapewne każdy z nas czasem po nie sięga. Skupiłam się więc na tym, czego mnie brakuje w swoim wyglądzie, o co muszę zadbać oraz na produktach, które lubię i znam. Postanowiłam wprowadzić je do diety szturmem i w dużych ilościach, a nie tak jak do tej pory w śladowych.

Ostatni rozdział jest jakby podsumowaniem i radami co należałoby zrobić, aby Eat pretty dobrze wcielić w życie. Autorka pisze jak dobrze oddychać, radzić sobie ze stresem i efektywnie spać. Dowiemy się wielu ciekawych rzeczy o własnym rozwoju i będziemy mogli sami ocenić jak dbamy o swoj organizm.

Czy mnie ta dieta pomogła? 

Po pierwsze stosuję ją krótko i nie ukrywajmy – dosyć wybiórczo, nie będę więc obiektywna. Za kilka miesięcy powiem Wam jak na mnie wpłynęła, ale już teraz mogę powiedzieć, że niektóre rozwiązania są genialne. I okazało się, że wcale tak źle się nie odżywiam. Zdecydowanie mnóstwo rad autorki jest jednak racjonalnych i dobrych dla nas – nie wymyśla niestworzonych i drogich produktów, ale nakazuje korzystać z tych sezonowych. Dzięki temu nie wydamy mnóstwa pieniędzy. Przeszkadzało mi tylko jedno – ciagle wspominanie, że łosoś powinien być dziki, jajka organiczne, marchewka też i w ogóle. To ciągle podkreślanie produktów eko było trochę męczące – dla mnie wystarczyłoby, aby autorka zaznaczyła ten fakt na początku książki. Chociaż i tak wydaje mi się, że większość z nas zdaje sobie sprawę, że aby produkty były zdrowe nie można kupować ich byle gdzie. Z drugiej strony nie dajmy się z wariować i nie jedźmy po kurczaka na ekologiczną farmę i tak dalej.

Podsumowanie. 

Pięknie wydana i w sumie całkiem mądra książka dająca mi poczucie, że niewielkim kosztem mogę żyć zdrowiej. Dało mi to nie tylko do myślenia, ale pozwoliło przekonać się, że drobne modyfikacje mogą naprawdę mi pomóc, chociaż pewnie według większości dietetyków jedzenie razowego chleba, warzyw i owoców z supermarketu, mięsa, makaronów i innych są dla mnie zabójstwem, ja jednak racjonalnie wybiorę to, co dla mnie dobre.

Jeśli więc dręczą Was jakieś problemy zdrowotne możecie śmiało skorzystać z Eat pretty! 

Nie schodziła z listy bestsellerów przez 13 tygodni. Sprzedała się w ponad 6 milionach egzemplarzy. Była debiutem Ildefonso Falconesa, który tworzył ją aż 5 lat, studiując wtedy wnikliwie historię Katalonii. To dobry moment, aby przeczytać fascynującą Katedrę w Barcelonie, zwłaszcza, że dzisiaj swoją premierę ma druga część Dziedzice ziemi od Wydawnictwa Albatros.

Falcones – geniusz powieści historycznych.

O Falconesie i jego innej książce Bosonoga Królowa możecie poczytać tutaj. Dla mnie wszystkie jego książki są naprawdę świetne, ponieważ kreuje niestandardowych bohaterów, realnie komplikuje ich życie, chociaż każdemu daje się zrehabilitować, a tło, na jakim przedstawia akcję jest dopracowane do najmniejszego szczegółu i co najlepsze – historyczne.


Katedra w Barcelonie kręci się wokół prawdziwego wydarzenia, jakim była budowa kościoła Santa María del Mar w Barcelonie przez ubogi lud dzielnicy Ribiera. Arnau Estanyol, główny bohater w wyniku złego zbiegu okoliczności jest zmuszony nająć się jako tragarz, a po pracy pomaga przy budowie kościoła nosząc na plecach najpierw lżejsze kamienie, a potem te najcięższe. Porzucony przez matkę, wychowany przez ojca, który uciekł do Barcelony przed feudalizmem, w towarzystwie przyrodniego brata Joana czuje się samotny i zagubiony.

Jego historia jest okropna. Bernat Estanyol w dniu swojego ślubu musi oddać prawo pierwszej nocy swojemu panu feudalnemu. Ku jego największemu zadowoleniu piękna żona wkrótce rodzi syna, który ma takie samo znamię jak Bernat. Nie ochroni to jednak maleńkiego Arnau przed odrzuceniem skrzywdzonej kobiety, mającej żal do męża. Została gwałcona przez pana feudalnego i to położy się cieniem na jej życiu. Już wkrótce porzuci ich obu, a oni wyjadą do Barcelony szukać szczęścia poza feudalnymi okowami. Nic jednak nie jest takie proste i Bernat ginie w czasie zamieszek pozostawiając wystraszonego syna na łaskę obcej kobiety i przybranego brata.

Kim jest Arnau?

Chłopiec dorasta wśród biednych ludzi z miasta, swoje całe życie poświęca na ciężką pracę oraz pomoc przy budowie kościoła. Nie jest tak zdolny jak przyrodni brat, który wyjeżdża w końcu na zagraniczne studia i postanawia zostać księdzem. To prosty, poczciwy chłopak, któremu los nie zawsze sprzyja. Wszystko co osiąga (a osiąga bardzo dużo) dostaje dzięki swojej ciężkiej pracy. Niczego nie kradnie, wykorzystuje tylko swój spryt i inteligencję. Jest przedsiębiorczy i empatyczny, przez co lubiany przez tych mniejszych, a tłamszony przez zazdrość tych większych.

W książce poznamy wiele innych osób, każda ze swoją historią. Przez to odnosimy wrażenie jakbyśmy byli w samym sercu powieści i żyli w niej poznając wszystkich dokoła nas. To zwykli ludzie – ulegający swoim namiętnością i próbujący być szczęśliwymi. Liczne zwroty akcji, polityka, społeczne niepokoje oraz religia sprawią, że staną przed wieloma wyborami i nie raz zaskoczy nas to, co się wydarzy.

Podsumowanie.

Bardzo serdecznie polecam tę książkę – wspaniała powieść historyczna, dopracowana w najdrobniejszym szczególe. A jednak czytając ją w ogóle nie zorientujecie się jak potężną dawkę wiedzy otrzymaliście. Świetne pióro autora przeprowadzi Was przez fabułę tak, że nawet nie zauważycie, że już ją kończycie. 

Dzisiaj swoją premierę ma kontynuacja Katedry w Barcelonie, za którą serdecznie dziękuję Wydanwictwu Albatros! To była wspaniała niespodzianka! 

Wiele z nas chętnie używa wszelakiego rodzaju kalendarzy – ściennych, w formie notatnika, postawionego na biurku, a nawet takiego w telefonie. Ale czy ktokolwiek z Was dba przy okazji o to, aby wynieść z kalendarza jeszcze więcej? 

Magiczna moc Czaromarownika.

Czaromarownik nie jest zwykłym kalendarzem. Znajdziecie tam ciekawe cytaty, horoskop, wiele porad (nie tylko tych magicznych) i oczywiście standardowe rzeczy typu imieniny czy święta. Na początku możecie przeczytać krótki horoskop na 2018 rok (matko to już tyle lat?!). Oczywiście, jak to z horoskopami bywa ten również jest dosyć tendencyjny, ale mnie usatysfakcjonował – kolejny rok ma być dla mnie wyjątkowo pozytywny. 

Znajdziecie tam również wiele porad – jakie kamienie szlachetne do Was pasują, co można zrobić z pestką awokado, niezbędne ubrania w szafie i tak dalej. Cała masa tego, co w zasadzie już znamy z innych poradników w jednym miejscu. Zmartwiła mnie tylko jedna rzecz: dokładna instrukcja pisania tradycyjnych listów. Czy w dzisiejszych czasach trzeba kogoś tego uczyć? Naprawdę? To straszliwie smutne. 

Jak wyglada ten kalendarz? 

Moim zdaniem jak na Czaromarownik jest bardzo surowy – wykrój czcionki i projekt stron przypominają mi najzwyklejszy, biurowy kalendarz. Spodziewałam się, że z każdej strony spadnie na mnie faktycznie magia, ale niestety. Rozczarowałam się tym mocno, ale mam nadzieję, że wynagrodzi mi to przyzwoite wydanie papierowe. 

Mnóstwo tekstów oczywiście dotyczy spraw magicznych – magia kolorów, kamieni, zapachów, znaków zodiaków. Wiele dotyka również spraw bardziej przyziemnych – co zrobić aby lepiej się czuć, triki do wykorzystania w domu i kuchni. Ciekawe, ale nieodkrywcze jak dla mnie, chociaż komuś mogą się rzeczywiście przydać. 

Podsumowanie.

Przepiękna okładka no i kalendarz, który możecie dowolnie dostosować do siebie. Jest dużo miejsca na własne notatki i przemyślenia, ciekawych informacji okołomagicznych. Niestety, liczyłam na więcej i miałam nadzieję, że grafika środka zwali mnie z nóg. Tak się nie stało, dostałam biurowy kalendarz z garścią ciekawych informacji. 

Za udostępnienie egzemplarza recenzenckiego dziękuję Grupie Wydawniczej Illuminanto. 

Finalnej wersji jeszcze nie posiadam, dlatego zdjęcia w mojej aranżacji zobaczycie trochę później. 

Domowy survival to kanał na YouTube, ale także książka, która ukazała się nakładem Flow Books. Chociaż Krzysztofa Lisa i Artura Kwiatkowskiego, czyli autorów jednego i drugiego nigdy nie słuchałam/czytałam, to jednak pomyślałam, że ta książka może być dla mnie. Jak radzić sobie z kryzysem w domu. Taki poradnik dla małej złotej rączki. Niestety, dosyć mocno się pomyliłam, najpewniej przez to, że czytając opis z tyłu książki z podekscytowania założyłam coś zupełnie innego.

Zawsze radziłam sobie jakoś sama. Odkąd mam Lubego, który w pracach typowo męskich w domu jest mistrzem – nie muszę się trudzić i kminić. Kiedyś jednak byłam zdana sama na siebie i metodą prób i błędów zawsze sobie radziłam. Pomyślałam więc, że jeśli przekonam się co powinnam robić kiedy wysiądzie mi prąd, albo jak przygotować się na kryzys będzie mi o wiele łatwiej.

Jak przetrwać atak zombie?

Co zrobić kiedy w mieszkaniu, całym bloku, albo całym mieście nagle zamknięty zostanie dopływ wody. Na jeden dzień – w porządku, jakoś sobie każdy poradzi, ale jeśli stan ten utrzyma się to wkrótce zniknie cały zapas ze sklepów. Pomysłowy Dobromir jednak skorzysta wtedy z rezerw, które zachomikował pod łóżkiem i z tego, co zostało mu jeszcze w spłuczce (zresztą tam też może przechowywać pieniądze). Na kryzys też dobrze przygotować się magazynując jedzenie, a najlepiej zakopując je w ogródku. Można też hodować kury i zrobić sobie ogródek na balkonie.

Wszystkie rady na pewno są bardzo przydatne, ale moim zdaniem  mocno przesadzone. Autorzy książki podchodzą do tego wszystkiego jakby jutro miało nigdy nie nadejść. Jakby kataklizm był nie tylko realny (o czym każdy zwykły człowiek bardziej lub mniej zdaje sobie sprawę), ale przede wszystkim gwarantowany w najbliższej przyszłości. Powinnam zatem wynająć większe mieszkanie (a najlepiej je kupić, i to za swoje, nie za kredyt, no bo kataklizm), tam magazynować wodę, kuchenkę turystyczną, paliwo, opał, koce, jedzenie, rośliny i zwierzęta. Chociaż to i tak może na nic się zdać, bo szabrownicy.

Niepokój, wszędzie niepokój!

Przyznam szczerze, że czytając tę książkę popadłam w lekką paranoję. Miałam wrażenie, jakby za oknem czaili się szabrownicy, czekający na kryzys, który zaraz ogłoszą w telewizji aby wynieść z mojego mieszkania nieliczny dobytek jaki mam. Czułam się cały czas jak taki beztroski człowiek, który nie magazynując wody pod łóżkiem i nie wożąc w samochodzie siekiery (jakby drzewo zwaliło się na drogę żebym miała czym je wyciupać), albo nie posiadała dwóch kart kredytowych w dwóch różnych bankach naraża siebie na rychłą zgubę. Jakby autorzy wiedzieli więcej niż ja. Oczywiście, zdaję sobie sprawę, że często zdarzają się kataklizmy, które niszczą ludzkie życie i ich dobytek i to, że mnie to omija to nie znaczy, że zawsze tak będzie, no ale bez przesady. Nie dajmy się zwariować i żyjmy, cieszmy się tym w granicach rozsądku. Nie można przygotować się na wszystko.

Denerwujące było również to, że dużo rzeczy zawartej w tej książce wymagało odrobiny wiedzy technicznej i opowiadano od tej strony o wielu urządzeniach i rozwiązaniach. Zdecydowanie nie była to lektura dla kobiety, której humanistyczny umysł był odporny na wszystkie napięcia i przetworzenia prądu stałego w zmienny, pojemności akumulatorów i tym podobne. Rozdział o rodzajach kuchenek turystycznych był dla mnie wyjątkowo nużący.

Dla kogo ta książka?

Na pewno dla ludzi, którzy lubią być gotowi na każdą ewentualność, albo lubią biwakować i chętnie coś takiego przeczytają. Myślę też, że w Ameryce, w dobie budowania własnych schronów mogłaby sprzedać się w niebotycznych ilościach. Nie jestem pewna czy w Polsce osiągnęliśmy ten stan, kiedy boimy się kataklizmu i najazdu UFO. Jeśli jest inaczej – bardzo Was proszę, oświećcie mnie! W zamian mogę wymienić się wiedzą jakie rośliny możemy jeść i gdzie i na co najlepiej polować jeśli jedzenie będziemy musieli zdobywać w lesie.

Zdecydowanie nie polecam tym, których techniczne możliwości niektórych urządzeń nie interesują. Jeśli jednak wolisz dmuchać na zimne, mieszkasz w dużym domu, najlepiej z ogrodem i wiedzie Ci się nie najgorzej – cóż, powinieneś zapoznać się z Domowym survivalem i przygotować się na ciężkie czasy.