Dalekie Pawilony – M.M. Kaye
Pięknie wydane, zachęcające opisem i zapowiedzią, że jest to angielska klasyka, która zafascynowała miliony czytelników i widzów. Jak miałabym nie chcieć przeczytać tej książki? Trochę przypominała mi Falconesa, trochę Folleta, więc byłam pewna, że będę zadowolona.
Piękno Dalekich Pawilonów.
Asthon przyszedł na świat w Indiach, ale jego rodzice to Anglicy, którzy przenieśli się chwilowo do tego kraju. Niefortunnym zbiegiem okoliczności jego matka umiera tuż po porodzie, natomiast kilka lat później jego ojciec zapada na tyfus. Hinduska opiekunka Sita aby uratować chłopca w ogarniętych powstaniem sipajów Indiach przeciwko obcym usynawia go i robi wszytko, aby dziecko nie odczuło, że zostało osierocone.
Drapieżny ród Piastów – Sławomir Leśniewski
Kiedy zobaczyłam tę książkę u Wydawnictwa Literackiego pomyślałam: cóż mi szkodzi? Tak dawno nie czytałam czegoś historycznego, że to aż wstyd po moich studiach. A że z Piastami zawsze bardzo się lubiliśmy (wyłączając rozbicie dzielnicowe, które dostało mi się na egzaminie i które nadal pozostaje w mglistych zakątkach mojego mózgu), to postanowiłam co nieco odświeżyć swoją wiedzę i sprawdzić czy historyk i czy czytelnik będą zadowoleni z lektury.
Drapieżny ród Piastów.
Legendarnym już trochę protoplastą rodu był Piast Kołodziej, jednak Leśniewski próbuje sprawdzić kim tak naprawdę był. Wikingiem? Normanem? Słowianinem? Nie boi się zadawać ciężkich pytań, na które nie ma jasnych odpowiedzi. Przeprowadza nas przez historię rodu od pierwszego władcy Mieszka I aż do sławetnego Kazimierza Wielkiego.
Jak upolować pisarza? – Sally Franson
Zachwalana książka, która miała być podobna do Diabeł ubiera się u Prady, lekka i przyjemna traktująca o poszukiwaniu idealnych pisarzy przez agencję reklamową i upolowaniu najprzystojniejszego z nich wszystkich. Napaliłam się na tę książkę jak szczerbaty na suchary i przyznam szczerze, że nawet względem niej popełniłam niewybaczalny błąd. Jednak życie mocno pokrzyżowało mi plany i tym samym uratowało mnie.
Nowa agencja reklamowa.
Szefowa Casey Pendergast chce, aby ta zaangażowała się w projekt nowej firmy – miałaby przekonać najlepszych pisarzy, aby pomogli innym firmom w reklamie. Dzięki temu swoją niezachwianą rekrutacją, świetnymi tekstami i własnym wizerunkiem polecaliby przeróżne produkty. Dziewczyna oczywiście bez żadnego wahania zgadza się, przyjmując propozycję z wdzięcznością i upatrując w niej docenienie przez surową szefową. Jedyną jej rozterką jest to, jak przyjmie to jej przyjaciółka.
Nie wiem jak ona to robi – Allison Pearson
Kiedy zobaczyłam opis i okładkę Nie wiem jak ona to robi, to pomyślałam o moim ukochanym Babskim wieczorze i od razu postanowiłam ją przeczytać. Dodatkowo zauważyłam, że książka ma drugą część, co wprawiło mnie w jeszcze większy zachwyt. Jeśli chcecie się dowiedzieć dlaczego mimo wszystko zdecyduję się przeczytać drugą część to zapraszam do dalszego czytania.
Kiedy matka musi/chce pracować.
Katherine ma wszystko: świetną posadę, uznanie szefa, talent do negocjacji funduszy inwestycyjnych, doskonałą pozycję w firmie, dwoje pięknych dzieci, kochającego męża. Próbuje pogodzić ze sobą rolę matki, żony i pracownicy wielkiej firmy, co jednak okazuje się nie być wcale takie proste, jak początkowo zakładała. Cierpiąc na wyrzuty sumienia i permanentny brak kontaktu z dziećmi Katherine zaharowuje się. Do tego tak bardzo przejmuje się tym, że nie zajmuje się swoimi pociechami, że potrafi po powrocie z delegacji o 1 w nocy przerabiać kupne babeczki na domowy wypiek. Potępiana przez inne matki, terroryzowana przez szefa, upominana przez własne dzieci, nagabywana przez męża i krytykowana przez teściową ma po prostu tego wszystkiego dosyć.