Przyznam szczerze, że jestem jedną z tych osób, które postrzegają Oświęcim głównie jako miasto KL Auschwitz. Tylko dzięki mojej koleżance ze studiów, która chodziła tam do liceum, jawiło mi się jednak jako miasto do życia, a nie od śmierci. Reportaż Marcina Kąckiego pokazuje to, jak żyje się w tym mieście. Chociaż zagłębiając się w temat po komentarzu Oświęcimianki znalazłam również merytoryczny błąd, który byłam w stanie zweryfikować.

Czytaj dalej

O prawdziwej pracy policji w Polsce nie wiem praktycznie nic. Widzę ją na ulicach, słyszę opinie w mediach i od znanych mi osób i mam jakieś tam zdanie na ich temat wyrobione. Podglądam w serialach i w filmach. I chociaż podejrzewam jak jest naprawdę, to dobrze było to usłyszeć od kogoś, kto zdaje sobie sprawię, że policję nazywa się psami, głównie z powodu braku szacunku do tej profesji.

Czytaj dalej

Zawód profilera jest nieco owiany tajemnicą, szary człowiek nie do końca wie czym taka osoba się zajmuje. Jeden z najlepszych polskich profilerów opowiada więc o sprawach, które prowadził. A to zdecydowanie coś, co mnie interesuje. W końcu profilerzy są często bohaterami wielu kryminałów, więc poznanie ich pracy od podszewki moim zdaniem jest naprawdę świetne. Przyznam szczerze, że trochę obawiałam się Bondy w tym wszystkim, ale jej wkład w książkę jest dokładnie taki, jaki powinien być – pozwoliła całkowicie błyszczeć profilerowi i oddaje mu głos.

Czytaj dalej

Okładka wiele obiecuje – tytuł o najbardziej nieuchwytnym mordercy, zbrodnie zainspirowane Mindhunterem, prawdziwa historia. I muszę przyznać, że książka napisana jest bardzo dobrze, a opowieść – wprost mrozi krew w żyłach. Byłam przerażona tym, co się wydarzyło, miałam gęsią skórkę czytając więcej i więcej. I muszę przyznać, że to była naprawdę dobra książka.

Czytaj dalej

Takie książki są po prostu dla mnie, więc z przyjemnością po nie sięgam. Rozmowy z psychopatami mimo, że mi się nawet podobały, to były odtwórcze (nawet w stosunku do poprzedniej książki autora) i wręcz nachalnie wciskały wszędzie inne jego tytuły, jakby chciał zrobić sobie kryptoreklamę.

Czytaj dalej

To jest to, co lubię. Kryminały są dla mnie idealnym gatunkiem, a Seryjni mordercy obiecywali naprawdę wiele. Zwłaszcza, że zobaczyłam, że mają być również uwzględnione narzędzia zbrodni, a wyjątkowo utkwiła mi kiedyś w pamięci książka z Nauk Pomocniczych Historii na studiach, która opisywała narzędzia tortur.

Czytaj dalej

Książka została wznowiona z powodu pandemii COVID-19, ponieważ autor, pisząc ją w latach 50. wymyślił wirusa, który przywędruje z prowincji Wuhan i będzie zabijał jedynie ludzi. Muszę przyznać, że jest to fascynujące, ale nie nastawiajcie się na wielkie teorie, opisy epidemii i tak dalej – historii wirusa jest tam niewiele. Tę książkę nazwałabym thrillerem obyczajowym, bo ta warstwa obyczajowa odgrywa największą rolę. A mimo to książka mi się podobała.

Czytaj dalej

Lubię książki, z których mogę coś się dowiedzieć, ale, że jestem laikiem to lubię również jeśli jest to podane w naprawdę przystępnej formie. Za chemią, a tym bardziej pierwiastkami, nie przepadałam zbytnio, więc liczyłam, że ta książka przybliży mi nieco wiedzy w taki sposób, że wyniosę z niej więcej niż z lekcji w szkole. I nie zawiodłam się, chociaż jestem rozczarowana, że to było takie krótkie.

Czytaj dalej

Kiedy tylko zobaczyłam, że Wydawnictwo Albatros zaczyna wydawać nową serię Mała Czarna, w której prym wiodą świetni Współlokatorzy – nie mogło być inaczej i zapragnęłam przeczytać wszystko, co wydadzą pod tym szyldem. Na pierwszy ogień poszła więc Lista, która zmieniła moje życie i jest to dokładnie taka książka jak oczekiwałam.

Czytaj dalej

Bardzo wiele osób zachwalało tę książkę, więc byłam troszeczkę na nią nakręcona. Jak się okazało według mnie czegoś jej brak. Niby dobra, niby w porządku, ale zdecydowanie czytałam lepsze. Można się zaopatrzyć, kartki same uciekają, ale nie jest to wybór konieczny.

Czytaj dalej