Jeździec bez głowy. Co o ciele wiedzieli ludzie średniowiecza? – Jack Hartnell
Książki z serii Zrozum bardzo lubię. Zawsze dostarczają mi sporą dawkę wiedzy. Jeśli przy tym są łatwe w odbiorze to już w ogóle jestem zadowolona. Z tym drugim jest różnie – jedne są bardziej naukowe inne mniej. Jeśli chodzi o Jeźdźca bez głowy to była to naprawdę ciekawa i wciągająca książka.
Co cię gryzie? Fascynujący świat pasożytów – Carl Zimmer
Poprzednia książka tego autora o genetyce była kopalnią ciekawej, ale niestandardowej wiedzy. Styl autora bardzo mi odpowiadał, więc ucieszyłam się na myśl o pasożytach (jakkolwiek to brzmi!). I nie zawiodłam się. Autor jest zabawny, pisze lekko i przyjemnie i wcale nie tak bardzo laicko, a mimo to byłam w stanie wszystko zrozumieć. I zachwycić się!
Lekarz ci tego nie powie – Max Skittle
Sięgając po książkę o kulisach medycyny, napisaną przez lekarza pierwszego kontaktu liczyłam na ciekawą lekturę. A tutaj kupa. Dosłownie – autor poświęca stosunkowo niewiele miejsca medycynie i temu jak wygląda jego praca od kuchni, a bardzo wiele swojemu nowonarodzonemu synowi. Dostajemy więc rozprawę o niewyspaniu, kupach, szczęściu i wymiocinach. Świetnie…
Na własnej skórze – Paulina Łopatniuk
Książki z serii Zrozum są bardzo nierówne – niektóre świetne, inne przeciętne, czasem zbyt naukowe. Jednak Na własnej skórze. Mała książka o wielkim narządzie spodobała mi się bardzo. Ciekawa, napisana dla laika bardzo przystępnie, z nieco czarnym humorem charakterystycznym dla patologa. Do mnie ta książka przemówiła i chociaż styl autorki jest dosyć specyficzny i na początku trzeba się do niego trochę przyzwyczaić to potem już idzie świetnie.
Czego oczy nie widzą. Jak wzrok kształtuje nasze myśli – Richard Masland
Seria Zrozum od Wydawnictwa poznańskiego jest już coraz bardziej rozpoznawalna. Uczy, daje ogląd na bardzo wiele naukowych spraw, jednocześnie będąc prosta do przyswojenia. Liczyłam, że książka o wzroku będzie dokładnie taka sama, ale niestety się przeliczyłam. Tym razem dostałam bardziej naukową niż popularną książkę, która napełniona była mnóstwem teorii, trudnego języka, skomplikowanych procesów. Nie była to książka o którą oparłby się student medycyny, ale laik nie zrozumiał wszystkiego. Mimo to bawiłam się całkiem nieźle, bo autor pisał w sposób wręcz hipnotyczny.
Śmiech ma po matce. Tajemnice genów – Carl Zimmer
Uwielbiałam w szkole genetykę – wszystkie krzyżówki genetyczne, informacje o groszkach, na których badano na samym początku kwestie dziedziczenia. Dlatego wiedziałam, że musze przeczytać Śmiech ma po matce. I muszę przyznać, że to była bardzo dobra książka, która dała mi mnóstwo nowych informacji, ale gdybym była takim całkowitym laikiem, to byłoby kilka kwestii, o których musiałabym doczytać. Ale naprawdę tylko kilka.
Czarna owca medycyny – Jeffrey L. Liberman
Psychiatria to bardzo interesująca dziedzina nauki, która nie jest mi do końca znana. A ja, jako niespełniony lekarz chętnie przeczytam wszystko co ma związek z medycyną. Poza tym nowa seria Zrozum od Wydawnictwa Poznańskiego rozpoczęła się całkiem interesującą książką o epidemiach, więc mój apetyt był rozbudzony.
Z czego zrobiony jest świat – Anja Røyne
Lubię książki, z których mogę coś się dowiedzieć, ale, że jestem laikiem to lubię również jeśli jest to podane w naprawdę przystępnej formie. Za chemią, a tym bardziej pierwiastkami, nie przepadałam zbytnio, więc liczyłam, że ta książka przybliży mi nieco wiedzy w taki sposób, że wyniosę z niej więcej niż z lekcji w szkole. I nie zawiodłam się, chociaż jestem rozczarowana, że to było takie krótkie.
Co nam leży na wątrobie – Samuel Didier
Lubię książki medyczne, ponieważ dzięki temu karmię moje niespełnione marzenia o byciu chirurgiem. Ta cienka książeczka jednak mnie trochę rozczarowała. Była jak zbiór absolutnie wszystkich suchych faktów które znamy o wątrobie zebrane w jeden egzemplarz.
Co nas (nie) zabije – Jennifer Wright
Plagi, medycyna, lekarze – mój konik. Uwielbiam książki o takiej tematyce. I tutaj również się nie zawiodłam – było ciekawie, medycznie, trochę historycznie. I nawet całego efektu nie zepsuł nieco infantylny żart autorki, który co jakiś czas przebijał się przez treść.